تو محکوم سفر هستی

شب و یک جاده تاریک  چراغت نور مهتاب است

                              و من  در بدرقه  با  تو   به  دستم  کاسه آب  است

          بدون   اختیار  اشکم    به  روی   گونه  می ریزد

                               شبیه  ماهی   تشنه   دلم   در  سینه  بی تاب است

           تمام  با  تو  بودن ها   فقط  یک  لحظه  بود انگار

                                  نصیب من از این دنیا   همین یک لحظه ناب است

           نگاه   من  به   پای  تو    نگاه  تو  به  دست  من

                                    سکوتم با تو می گوید " نرو! مثل تو کمیاب است"

           ولی دست تو و من نیست  تو محکوم سفر هستی