بگذار ...

بگذار زیبایی برای تو باشد نه برای نگاه تو

بگذار فرشته ی عشق در انتظار تو باشد نه در هجر تو

اگر رسم اینست که بسوزم باید پروانه بودن را تجربه کرد

اگر می دانی در آسمان زیبای عشق ، پرندۀ کوچکی هستم

آسمان خود را کوچک کن تا ، برای تو بزرگترین باشم

بگذار من باشم و تو

بگذار کسی دیگر پرواز را با تو نداند

بگذار من باشم و تو

چگونه می شود تو زیر باران باشی و من در هیاهوی طوفان نگاه تو غرق ؟

بگذار سایه بانی باشم ، بگذار قایقی باشی و دستانت ناجی من

بگذار دریا باشد و چشمان من

بگذار ساحل باشد و پاهای ناتوان من

آه ، دیگر ترانه ای نیست تا آهنگش باشم و تو نوازندۀ آن

بگذار دستانت به بلندای سکوت من در انتظار دستان من باشد

بگذار آخرین نگاهی که تو بر من کردی ، اولین حضور شادی ام باشد

می دانی ؟

تمام شب برای خاطراتت ،

معبدی می ساختم و پرستش می کردم یاد ترا

اما

باز هم

بگذار تا من برای تو عابدی باشم تنها

بگذار تا برای عشق من ، خدایی باشی یگانه تر از من