چشم بسته

چشمهایم را می بندم
و زیر لب آرام آرام زمزمه می کنم :
گل من !
زندگی ،‌بدون روزهای بد نمی شود؛ بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم .
اما ،‌روزهای بد ، همچون برگهای پاییزی ،  شتابان فرو می ریزند ، و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی ، استخوان می شکنند ،‌و درختْ استوار و مقاوم بر جای می ماند.
گل قشنگ من !
برگهای پاییزی ، بی شک ، در تداوم بخشیدن به مفهوم درخت و مفهوم بخشیدن به تداوم درخت ، سهمی از یاد نرفتنی دارند ....
طعم حرفات هنوز شیرینه .
چه سخته با تو بودن و تنها موندن
چشمام رو می بندم
سکوت می کنم ....سکوت
و مزه شور قطرهای بی تاب،دهان خشکم را به ضیافت می خواند
چشمهایم هنوز بسته است
باور کن